کش سپریتور ارتودنسی

کش سپریتور ارتودنسی

این کش نوعی الاستیک است که بین دندان های خلفی قرار می گیرد تا بین آنها را باز کند تا در جلسه بعدی بتوان بند روی این دندانها قرارداد که معمولا یک تا دوهفته قبل از گذاشتن بند ارتودنسی توسط متخصص ارتودنسی برای شما گذاشته می شود. زیرا بندها دارای ضخامت می باشند و اگر بین دندانها فاصله نباشد نمی توان بندها را جا زد.
در این سایت جذاب ترین مقالات در مورد ارتودنسی و دندانپزشکی را با جستجو در بخش مقالات خواهید یافت.

متخصص ارتودنسی

هنگامی که متخصص ارتودنسی کش جداکننده را برای شما می گذارد، توصیه می شود از خوردن غذاهای چسبناک خودداری کنید، چون اگر شل شده باشند، آنها را خارج می کنند. در چند روز اول از خوردن غذاهای سفت خودداری کنید و لقمه های کوچکتر بخورید و دندانهای محل کش را نخ نکشید. البته توصیه می شود بیمار به خوبی مسواک بزند، زیرا مسواک باعث خارج شدن کش سپریتور ارتودنسی نمی شود. در بعضی از موارد که جا زدن این کش ها توسط متخصص ارتودنسی سخت باشد ، توسط سیم های برنجی که پیچانده می شوند بین دندانها فاصله ایجاد می شود. معمولا دندانهایی که فشرده تر هستند یا دندان افراد بالغ درد بیشتری را تجربه می کنند. البته نگران نباشید، این درد کاملا قابل تحمل می باشد. درهرحال اگر کش های جداکننده ارتودنسی شما ناخواسته خارج شد با مطب متخصص ارتودنسی خود تماس بگیرید تا برای شما ملاقاتی را جهت جا زدن مجدد آن در نظر بگیرند.

کش جداکننده ارتودنسی

جدا ساختن دندان ها از یکدیگر قبل از استفاده از بند ارتودنسی لازم است. چون به دلیل تماس محکم سطوح بین دندان ها با یکدیگر، معمولاً گذاشتن بند ارتودنسی به خوبی و به راحتی ممکن نمی باشد. لذا باید به طریقی این دندانها را قبل از بندگذاری از هم جدا نمود. سپریتور وسیله ای برای جداسازی دندان ها از یکدیگر بین دندان ها قرار می گیرد تا حرکت اولیه دندانی انجام گیرد و دندان برای بندگذاری در جلسه بعد آماده شود. جدا سازی دندان ها از یکدیگر مخصوصاً برای دندان های جلویی می تواند دردناک باشد بنابراین بند روی دندان های جلویی منسوخ شده است. ولی هنوز بهترین راه برای دندان عقبی می باشد. سه راه اساسی برای جداسازی دندانهای عقبی از یکدیگر وجود دارد:

اول سیم برنجی که دور محل تماس دندان ها پیچیده شده و مدت ۵ تا ۷ روز در محل باقی می ماند.

دوم فنر های جداکننده که در قسمت بالا و پایین نقطه تماسی مانند قیچی عمل کرده و معمولا فضای کافی برای بند ارتودنسی را طی یک هفته فراهم می‌سازند.

سوم جدا کننده های الاستومری حلقوی یا همان کش سپریتور ارتودنسی که همانطور که دیده می‌شود دور نقطه تماس قرار گرفته و با انقباض خود دندان ها را طی چند روز از هم جدا می سازد.

از آنجایی که جدا کننده الاستومری یا کش جدا کننده ارتودنسی قابل دیدن با عکس رادیوگرافی نیست اگر در فضای بین دندانی گم شود می تواند مشکل جدی ایجاد نماید. عاقلانه است که برای قابل دیدن بودن بهتر کش های جداکننده از انواع رنگی که رنگ مشخص تری داشته باشند استفاده شود. کش سپریتور ارتودنسی نباید بیش از دو هفته در محل باقی گذاشته شود.

جداسازی با سیم برنجی: سیم برنجی نرم، به شکل قلاب خم می شود سیم از زیر نقطه تماس عبور داده می شود دو سر سیم از بالا و پایین نقطه تماس به هم وصل شده و به آرامی تابیده می‌شود. انتهای سیم به طول ۳ میلیمتر بریده شده و به طرف لثه خم می‌شود. سیم برنجی از این نوع معمولا به مدت ۵ تا ۷ روز در محل باقی ماند.