متخصص ارتودنسی
دکتر فرهاد صدرالدینی متخصص ارتودنسی ، دوره دندانپزشکی و همچنین دوره تخصصی ارتودنسی خود را در دانشگاه شهید بهشتی تهران گذرانده و دارای تخصص ارتودنسی می‌باشند.
ایشان با سابقه آموزش در دانشگاه‌های کشور دارای عضویت انجمن ارتودنتیست‌های آمریکا و فدراسیون بین‌المللی متخصصین ارتودنسی می‌باشند.
ایشان به عنوان یکی از بهترین متخصصین ارتودنسی همگام با آخرین روش‌های روز دنیا در زمینه ارتودنسی مشغول به فعالیت می‌باشند. هنر و تعهد و تخصص دکتر فرهاد صدرالدینی ایشان را به عنوان یکی از متخصصین ارتودنسی مطرح معرفی نموده است.
اگر اهمیت بسیار زیاد یک لبخند زیبا را در نظر بگیرید مشخص می‌شود مراجعه به یک متخصص مجرب یکی از مهمترین اهداف شما باید باشد. درمان موفق توسط دندانپزشک متخصص یکی از مهمترین عوامل در تضمین یک لبخند زیبا و سلامت دهان و دندان شما و کودکان شما و سلامت جسمی و روحی در طول زندگی محسوب می‌شود که به همین دلیل است وقتی به دنبال یافتن بهترین متخصص هستید اهمیت مسئله بسیار بیشتر از انتخاب سایر درمان‌های دندانپزشکی می‌باشد.
بهترین متخصص ارتودنسی
دکتر فرهاد صدرالدینی متخصص ارتودنسی
امروزه درمان تخصصی ارتودنسی بیشتر از هر زمان قابل پیش‌بینی و دقیق‌تر و مؤثرتر شده است، با ترکیب صحیح از مهارت‌ها و دانش و تجربه متخصص ارتودنسی این درمان می‌تواند منجر به خلق یک صورت و لبخند زیبا و طبیعی و چهره‌ای نو برای تمام طول عمر فرد شود. کیفیت و نتیجه خوب درمان ارتودنسی در راستای انتخاب صحیح بهترین متخصص ارتودنسی با تجربه و خوش نام می‌باشد.
متخصص ارتودنسی خوب
توصیه ما این است که از مدارک تحصیلی ادعا شده موجود در فضای مجازی اطمینان حاصل کنید بهترین راه این است که از سایت نظام پزشکی بخش جستجوی پزشک استفاده نمایید. مطمئناً خوش نامی و رضایت بیماران قبلی دکتر ارتودنسی هم از عوامل تشخیص یک متخصص ارتودنسی خوب می‌باشد.
تاریخچه ارتودنسی
دندان های نامنظم و درهم برهم و یا بیرون زده از زمان های خیلی دور برای بعضی افراد به عنوان یک مشکل مطرح بودند و تلاش برای رفع این مشکلات به حداقل هزار سال قبل از میلاد مسیح برمی‌گردد. در آثار یونان دستگاه‌های ارتودنسی ابتدایی که با کمال تعجب خوب هم طراحی شده بودند یافت شدند. اولین کتاب هایی که ارتودنسی را به صورت سیستماتیک تشریح می کردند بعد از سال ۱۸۵۰ ارائه شدند که جالب ترین این کتاب ها ناهنجاری های دهان نوشته نورمن کینگزلی می باشد که در نیمه دوم قرن نوزدهم تاثیر زیادی بر دندانپزشکی آمریکا گذاشت. کینگزلی در شمار اولین کسانی بود که از نیروی خارجی دهانی برای تصحیح دندان های بیرون زده استفاده کرد. او همچنین جزو پیشگامان درمان شکاف کام و مشکلات مربوط به آن بود. تایید کینگزلی و هم دوره هایش محدود به مرتب کردن دندانها و تصحیح نسبتِ های صورت بود و به رابطه دندان ها توجه کمی داشتند. از آنجایی که برای رفع بسیاری از مشکلات، دندان کشیده می‌شد، کشیدن دندان برای رفع بی نظمی دندانی نیز رواج داشت. در آن عصر که سیستم دندانی کامل و دست نخورده به ندرت یافت می‌شد بالطبع به جزئیات روابط دندانها نیز توجه چندانی نمی شد. ساخت دندانهای مصنوعی مناسب مستلزم شناخت مفهوم رابطه دندانی و تعریف آن بود. این تعریف در اواخر ۱۸۰۰ ارائه گردید به تدریج که رابطه دندان های مصنوعی جا افتاد و تکامل پیدا کرد طبیعی بود که این مفهوم به دندانهای طبیعی نیز سرایت کند.
ادوارد انگل، سال ۱۸۹۰ می‌توان به عنوان فردی دانست که بیشترین نقش را در تکوین مفهوم رابطه دندانهای طبیعی داشت. علاقه اولیه انگل به ساخت دندانهای مصنوعی بود. او در سال‌های ۱۸۸۰ در دپارتمان دانشکده دندانپزشکی پنسیلوانیا تدریس می‌کرد. علاقه فزاینده او به رابطه دندان ها و انجام درمان‌های لازم برای نیل به رابطه دندانی نرمال سبب مطرح شدن ارتودنسی به عنوان یک رشته تخصصی و شناخته شدن وی به عنوان پدر ارتودنسی مدرن گردید. در اوایل ۱۹۹۰ با آمدن تعریفی برای رابطه دندانی نرمال و ارائه کلاس بندی که در آن قوس دندانی نیز تعریف شده بود، ارتودنسی دیگر فقط مرتب کردن دندان های نامنظم نبود بلکه درمان ناهنجاری ها یعنی درمان همه مواردی که مطابق تعریف انگل با رابطه دندانی نرمال تفاوت داشتند شده بود. از آنجایی که مطابق این تعریف باید همه دندان ها حضور می داشتند حفظ همگی دندانها هدف مهم درمان های ارتودنسی شده بود و متخصص ارتودنسی به شدت با کشیدن دندان مخالفت می کردند. لذا به نسبت تأکیدی که بر روی تامین رابطه صحیح دندان ها می شد به نسبت های صورتی و زیبایی صورت توجه کمتری می گردید، انگل کاربری نیروی خارجی دهانی را کنار گذاشت، زیرا متوجه شد که برای برقراری روابط دندانی خوب استفاده از نیروهای خارج دهانی ضرورتی ندارد. با گذشت زمان آشکار گردید که اگر بنا باشد نسبت های صورتی به هم بخورد و زیبایی صورت تحت شعاع قرار گیرد حتی یک رابطه دندانی عالی نیز رضایت بخش نخواهد بود. نه تنها در نتایج درمان‌ها مشکل زیبایی وجود داشت بلکه اغلب حفظ روابط دندانی ایجاد شده توسط کاربری نیروهای کش های بین فکی سنگین به مدت طولانی نیز غیرممکن بود. در حوالی سال ۱۹۳۰ به منظور تأمین روابط دندانی باثبات تر و افزایش زیبایی صورت مجدداً کشیدن دندان وارد درمان ارتودنسی شد. پس از جنگ جهانی دوم ورود رادیوگرافی که متخصص ارتودنسی را قادر می‌ساخت تغییرات دندانی و فکی ناشی از رشد کودک و درمان ارتودنسی را بررسی کنند به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. این رادیوگرافی ها نشان دادند که بسیاری از ناهنجاری های دندانی در واقع ناشی از رابطه غلط فکی می باشند.
با کاربرد سفالومتری همچنین امکان این فراهم شد که بتوان تغییرات رشدی ناشی از درمان ارتودنسی را نیز مشاهده کرد. هدف اساسی ارتودنسی مدرن را می توان به ایجاد بهترین رابطه دندانی ممکن در قالب زیبایی قابل قبول صورت و ثبات نتایج دندانی خلاصه کرد. تخصص ارتودنسی بخشی از دندانپزشکی است که به نظارت و هدایت و تصحیح ساختارهای فک و صورت در حال رشد و یا بالغ مربوط می باشد و شامل مواردی است که نیاز به حرکت دندانها یا اصلاح روابط غلط استخوانهای فکین دارد. این موارد از طریق تنظیم روابط دندان ها و استخوان های صورت و با اعمال نیرو یا تحریک و تغییر مسیر نیروهای رشدی در داخل مجموعه فک و صورت انجام می شود.
مسئولیت عمده متخصص ارتودنسی عبارتند از تشخیص، پیشگیری مداخله و درمان تمام اشکال ناهنجاری های دندانی و استخوانی، طرح ریزی کاربری و کنترل دستگاه های تغییر رشد و تصحیح کننده صورت و هدایت دندان ها و ساختمان های در برگیرنده آنها برای نیل به روابط مطلوب فیزیولوژیک و زیبایی بین ساختمان های تشکیل دهنده صورت و جمجمه و حفظ این روابط می باشد.