مراحل ارتودنسی

مراحل ارتودنسی

مراحل ارتودنسی در موارد اصلی، معمولا یکسان، و در جزئیات گاهی متفاوت می باشند. در این مقاله تلاش می شود مروری کلی بر مراحل ارتودنسی داشته باشیم و بیشتر با اصول آن آشنا شویم. به طور حتم اگر از این مراحل اطلاع داشته باشید قادر به تصمیم گیری بهتری هستید.

ارتودنسی قبل و بعد

اولین مرحله در ارتودنسی مشاهده و معاینه اولیه بیمار می‌باشد. در این ملاقات بیمار از لحاظ وضعیت دندانی و فک بررسی می‌شود. متخصص ارتودنسی از همین اولین ملاقات همه موارد را برای ایجاد یک لبخند زیبا و مشاهده بهترین تغییرات در ارتودنسی  برای شما و یا فرزندتان در نظر می‌گیرد.
دومین مرحله پس از اینکه تصمیم به شروع ارتودنسی گرفتید از قیمت درمان و طول مدت درمان آگاه می شوید و دستور متخصص جهت تهیه مدارک فوتوگرافی و رادیوگرافی به شما داده می‌شود و در نهایت وقت بعدی جهت انجام سایر مراحل ارتودنسی به شما داده می‌شود.

سومین مرحله از مراحل ارتودنسی اگر تصمیم به درمان ارتودنسی متحرک گرفته‌اید، به شما وقت قالبگیری داده می‌شود و در صورت تمایل به شروع ارتودنسی ثابت، جلسه‌ای جهت چسباندن براکت‌ها روی دندانها تعیین می‌شود.

چهارمین مرحله از مراحل ارتودنسی در صورتی که ارتودنسی متحرک درمان شماست، آن را پس از ساخت در لابراتوار تحویل می‌گیرد و در ارتودنسی ثابت براکت‌ها برای شما نصب می‌شود. پس از چسباندن براکتها سیم‌های ارتودنسی روی آن‌ها قرار می‌گیرد.
پنجمین مرحله از مراحل ارتودنسی از این جا به بعد درمان شما به صورت ملاقات‌های دوره‌ای هر یک ماه تا دو ماه انجام می شود. این دوره درمان می‌تواند از یک سال تا سه سال متغیر باشد.
در نهایت در پایان درمان با دستگاه ارتودنسی متحرک پایان می‌یابد یا شروع ارتودنسی ثابت در ادامه توصیه می‌شود و در صورتی که ارتودنسی ثابت داشته‌اید جلسه‌ای جهت قالبگیری قرارداده می‌شود تا برای آن‌ها دستگاه نگهدارنده ساخته شود و در جلسه بعدی سیم‌ها برداشته می‌شود و چسب باقیمانده برروی دندان‌ها پاک شده و دستگاه نگهدارنده تحویل بیمار می‌گردد.
پس اگر قصد انجام ارتودنسی را دارید باید اولین مرحله را انجام دهید و جهت معاینه اولیه و تعیین وقت با شماره تلفن‌های مراکز شرق و غرب و شمال تهران تماس بگیرید.

تشخیص و طرح درمان ارتودنسی

روند تشخیص و طرح‌ریزی درمان در حال حاضر جای خود را به روشی داده است که تحت عنوان روش دستیابی به مشکل نامیده می شود. در این روش تشخیص و طرح درمان طی مراحل معقول و منطقی انجام می شود. دو مرحله اول از هفت مرحله مورد نظر در ارتباط با تشخیص می‌باشد و سایر مراحل در ارتباط با طرح درمان است.

اول جمع آوری اطلاعات در تشخیص.

دوم تهیه لیست مشکلات از روی اطلاعات تشخیصی.

سوم تعیین اولویت از روی لیست مشکلات به طوری که به مهمترین مشکل اولویت اول داده شود.

چهارم در نظر گرفتن راه حل های ممکن برای هر مشکل.

پنجم ارزیابی تداخل اثر روش های درمانی مختلف بر یکدیگر.

ششم تهیه یک طرح درمان مطلوب با در نظر گرفتن حداکثر مصلحت بیمار و حداقل خطرات و پیچیدگی درمان.

هفتم ارائه طرح درمان بیمار و جلب رضایت وی.

تشخیص در ارتودنسی همانند سایر رشته های دندانپزشکی و پزشکی مستلزم جمع آوری اطلاعات پایه کافی و تلخیص این اطلاعات است. به طوری که مشکل بیمار به وضوح مشخص شود. گاهی اوقات ممکن است برای درمان یک مشکل، چندین راه حل وجود داشته باشد که باید مناسب ترین راه انتخاب گردد. برای رفع مشکل در نظر داشتن این نکته که اگرچه تشخیص و طرح درمان هر یک قسمتی از یک روند کلی هستند ولی از هم مجزا می‌باشند و اساساً اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند.

در تهیه اطلاعات پایه و لیست مشکلات هیچ جایی برای اظهارنظر شخصی و یا قضاوت وجود ندارد. بلکه برعکس واقعیت‌ها عینا باید منعکس شود. طرح ریزی درمان چیزی شبیه کارهای هنری است، تشخیص می باید بر مبنای علمی انجام شود ولی از جهات عملی طرح ریزی درمان نمی‌تواند تنها بر مبنای علمی انجام گیرد و تعیین اولویت برای مشکلات و انتخاب راه بهتر از بین راه حل ها ممکن است برای قضاوت متخصص ارتودنسی خوب ضرورت یابد.

در تشخیص خواه در ارتودنسی یا هر یک از رشته های دیگر پزشکی و دندانپزشکی، نباید توجه تنها محدود به یک مورد خاص گردد و سایر موارد نادیده گرفته شوند. مثلا در پزشکی اگر بیماری دارای یک عفونت حاد می باشد حائز اهمیت است که ببینیم آیا او از دیابت رنج می برد یا خیر. در ارتودنسی هم همینطور است. صحیح نیست که تنها به دندان ها توجه کنیم و مسائلی از قبیل مشکلات فکی یا سندروم های تکاملی و مشکلات لثه و یا بیماری‌های عمومی را نادیده بگیریم. به طور خلاصه تشخیص باید جامع باشد و نباید توجه فقط بر روی یک مورد خاص که ممکن است جزئی از یک مشکل بزرگ تر باشد متمرکز گردد. تشخیص ارتودنسی مستلزم بررسی دقیق و همه جانبه می باشد. اطلاعات کامل به طوریکه هیچ یک از مشکلات از قلم نیفتد تهیه می‌شود، سپس از این مجموعه اطلاعات لیست مشکلات بیمار که همان تشخیص می باشد استخراج می گردد.

در ارتودنسی اطلاعات پایه را می توان از سه منبع عمده تهیه نمود. اول سئوال از بیمار، دوم معاینه کلینیکی، سوم ارزیابی مدارک تشخیص شامل رادیوگرافی ها و فتوگراف ها. یکی از اهداف معاینه کلینیکی این است که ببینیم برای هر بیمار تهیه چه مدارک تشخیصی اضافی ضرورت دارد. زیرا تهیه همه مدارک برای همه بیماران ضرورتی ندارد. در تمامی مراحل تشخیص یک متخصص ارتودنسی باید دقیق‌تر و موشکافانه تر از یک دندانپزشک عمومی به مسائل نگاه کند و در حقیقت دلیل اینکه یک بیمار به متخصص ارجاع داده می شود نیز همین است. ممکن است لازم باشد یک متخصص مدارک تشخیصی تخصصی‌تری تهیه نماید که در حد یک دندانپزشک عمومی نباشد. در ارتودنسی تهیه رادیوگرافی سفالومتری یکی از این مدارک می باشند.