سوال و پرسش عمده در اولین جلسه ملاقات با متخصص ارتودنسی، جویا شدن از مشکل اصلی بیمار که باعث مراجعه وی به کلینیک ارتودنسی شده است می باشد.
این مسئله که در طرح درمان ارتودنسی حداقل تلاش بایستی در زمینه بر طرف کردن این نیازهای مهم بیمار صورت گیرد یک مفهوم منسوخ شده است. وظیفه یک متخصص ارتودنسی (دکتر ارتودنسی) مجرب، تفسیر شکایت اصلی بیمار می باشد، اگر چه در بعضی موارد این شکایت به صورت نامشخص و نامفهوم بیان می شود. برقراری ارتباط خوب با بیمار کلید درک انتظارات وی است. نگرانی های والدین را باید به عنوان یک مسئله مهم مد نظر داشت، اما باید با طرح چند پرسش ساده که متخصص ارتودنسی (دکتر ارتودنسی) را در زمینه یافتن انگیزه کودک برای درمان ارتودنسی (در صورتی که اصلا دارای انگیزه باشد) راهنمایی می کند، کودک را در بیان مشکلاتش مشارکت داد.
تاریخچه پزشکی، اطلاعات مفیدی راجع به وضعیت سلامت جسمی بیمار ارتودنسی ارایه می دهد. شرایط پزشکی متعددی وجود دارد که می تواند به طرق مختلف روی درمان ارتودنسی تاثیر بگذارد. به عنوان مثال وجود تاریخچه بیماری قلبی دلیلی برای انجام پیش دارویی توسط متخصص ارتودنسی قبل از موارد خاصی از کارهای ارتودنسی می باشد.
تاریخچه آرتریت روماتوئید می تواند دارای تاثیر مستقیمی روی مفصل گیجگاهی فکی و به دنبال آن دندان ها باشد. متخصص ارتودنسی در بیماران دارای هموفیلی ممکن است روش درمانی بدون کشیدن دندان ترجیح دهد. تمام این شرایط ممکن است ارائه و روند درمان ارتودنسی را در مراحل مختلف قبل از درمان و در طی درمان و بعد از درمان ارتودنسی تحت تاثیر قرار دهد.
هر گونه اختلال مانند دیابت (بیماری قند) بایستی به خوبی قبل و در حین درمان ارتودنسی کنترل شود. چرا که روند التیام بافت ها در طی حرکت ارتودنسی در انواع کنترل نشده دیابت به میزان زیادی مختل شده و به تاخیر می افتد، پس متخصص ارتودنسی در نظر دارد که بیماری قند باید قبل از شروع درمان ارتودنسی درمان و تحت کنترل قرار گرفته باشد.