اصول و مفاهیم بیومکانیک ارتودنسی همیشه برای حرکت دادن دندان طراحی نمی شود. در موارد ویژه ای هدف متخصص ارتودنسی ممکن است نگه داشتن موقعیت دندان های خاص در قوس باشد که این دندان ها به عنوان پایه برای کشیدن یا راندن سایر دندان ها به کار می روند. چندین نوع پایه در ارتودنسی به کار می رود:
۱) پایه خارج دهانی که در آن از ساختار های استخوانی صورت استفاده می شود
۲) پیچ های داخل دهانی که بینهایت پایدار می باشند
۳) پایه های دندانی که از یک گروه دندان به عنوان پایه برای حرکت سایر دندان ها استفاده می شود
پایه دندانی را می توان به واسطه افزودن به تعداد دندان های موجود در گروه دندان های پایه یا به واسطه ایجاد زاویه خاص در ناحیه دندان های پایه افزایش داد. عموما هنگامى كه كه از تعداد دندان بيشترى (سطح ريشه بيشتر) براى حركت دادن دندان هاى كمتر (سطح ريشه كمتر) استفاده مى شود، گروه دندان هاى كمتر، بيشتر حركت مى كنند.
در حال حاضر تعداد بالغينى كه در صدد درمان هاى ارتودنسى بر مى آيند رو به افزايش است. در اين گونه بيماران دستگاه هاى خارج دهاني جايگزين مناسب و كاربردى نمى باشند. لذا متخصص ارتودنسى (دكتر ارتودنسى) بايستى از تمامى منابع موجود مانند درگير نمودن و وارد كردن دندان هاى اضافه در درمان يا استفاده از پيچ هاى داخل دهانى و غيره استفاده نمايد، لذا در بالغين طراحى دندان هاى گروه پايه و دندان هاى گروه حركت حائز اهميت حياتى مى باشد.