در این فاز واکنش اولیه یک دندان متعاقب اعمال نیرو تقریبا فوری (در کسری از ثانیه) بوده و به صورت حرکت آنی دندان می باشد. در این مرحله میزان حرکت عموما به واسطه اصول بیوفیزیک قابل پیش بینی بوده و به طور تیپیک منجر به میزان زیادی تغییر شکل استخوان احاطه کننده دندان نمی شود. مایعات موجود در اطراف دندان نقش حائز اهمیتی در انتقال و مهار کردن نیروهای عمل کننده روی دندان ها در این مرحله ایفا می کند. متخصص ارتودنسی (دکتر ارتودنسی) می داند که بزرگی پاسخ جابجایی وابسته به طول ریشه و ارتفاع استخوان اطراف دندان است که این دو خود از فاکتورهایی می باشند که مرکز مقاومت و مرکز چرخش دندان را تعیین می کنند.
سن، فاکتور دیگری است که روی حرکت ارتودنسی دندان اثر می گذارد. مشخص شده است که استخوان در بالغین سخت تر از نوجوانان می باشد. چنین پیشنهاد می شود که این مساله ممکن است پاسخ استخوان به حرکت ارتودنسی دندان را کاهش دهد و لذا حرکت دندانی در بالغین را به تاخیر بیندازد.