سن دندانی کودک
یک متخصص ارتودنسی خوب حتما باید با مسائل سن دندانی کودک آشنا باشد. در اولین مرحله رویش دندان های دایمی، شایع‌ترین ترتیبِ رویش، عبارت است از رویش دو دندان جلویی پایین که با فاصله کمی از دندانهای کرسی دایمی اول پایین و بالا رویش می یابند. معمولا کرسی‌های اول پایین زودتر از کرسی‌های اول بالا می رویند. شروع رویش این گروه از دندان ها از ویژگی های دندانی شش سالگی می باشد
در مرحله دوم رویش در سن ۷ سالگی دو دندان جلویی فک بالا و دندانهای کناری جلویی فک پایین رویش می‌یابند. دو دندان جلویی بالا معمولا یک سال بعد از دو دندان جلویی پایین و همزمان با رویش دندانهای کناری جلویی پایین رویش می‌یابد. در سن ۷ سالگی تشکیل ریشه دندان های کناری جلویی بالا به خوبی پیشرفت کرده است، اما هنوز تا زمان رویش آنها یک سال دیگر باقی می باشد، در حالی که نیش ها و دندان های کرسی کوچک دایمی هنوز در مرحله تکمیل تاج یا درست در مرحله شروع تشکیل ریشه می باشند
سن دندانی کودک | دکتر فرهاد صدرالدینی
در این سایت، جذاب ترین مقالات در مورد ارتودنسی و دندانپزشکی را با جستجو در بخش مقالات خواهید یافت. پیشنهاد ما به شما مطالعه در این بخش است که به طور حتم بسیار برایتان مهیج خواهد بود.
از ویژگیهای سن ۸ سالگی رویش دندانهای کناری جلویی بالا می باشد. پس از رویش این دندانها ۲ تا ۳ سال طول می کشد تا دندان دائمی دیگری در دهان ظاهر شود.
از آنجایی که در سنین دندانی ۹ و ۱۰ سالگی هیچ دندان دائمی رویش نمی یابد این سن دندانی کودک را می بایست از روی میزان تحلیل ریشه دندان های شیری و میزان تکامل ریشه دندان های دایمی تعیین نمود. در سن دندانی نه سالگی نیش ها و و دندانهای کرسی شیری اول و دوم حضور دارند. تقریباً یک سوم ریشه نیش های پایین و تمامی ریشه دندان های کرسی اول دایمی پایین کامل شده است. تکامل ریشه کرسی دوم پایین البته اگر شروع شده باشد در ابتدای راه است. در فک بالا تشکیل ریشه کرسی کوچک اول دایمی آغاز گشته است و در مورد نیش ها و کرسی دوم کوچک دایمی ریشه ها هنوز تشکیل نشده و یا در ابتدای راه می باشد.
ویژگی های دندانی ۱۰ سالگی تحلیل مقادیر بیشتر ریشه دندان های شیری و تکامل بیشتر ریشه دندان های زیرین آن ها می باشد. در سن ۱۰ سالگی حدود نصف ریشه های شیری و کرسی های کوچک دائمی اول پایین و کرسی های دائمی اول بالا و مقدار قابل توجهی از ریشه کرسی کوچک دوم پایین و نیش ها و کرسی کوچک دوم بالا تشکیل شده است بنابراین از نشانه های دیگر سن دندانی ۱۰ سال کامل بودن ریشه دندان های قدامی پایین و نزدیک به کامل بودن ریشه های دندان های کناری جلویی بالا می باشد.
در سن ۱۱ سالگی ریشه تمام دندان های قدامی و اولین کرسی های دائمی باید تکمیل شده باشد.
در سن ۱۲ سال دندان های دائمی باقیمانده جانشین شونده یا متعاقب می رویند. دندان متعاقب دندانی است که زیر دندان شیری قرار داشته باشد بنابراین دندان نیش دائمی یک دندان متعاقب گفته می‌شود، در حالی که دندان کرسی اول دائمی دندان متعاقب محسوب نمی گردد. به علاوه در سن ۱۲ سالگی، کرسی دوم دائمی نیز در شرف رویش می باشد. در اکثر کودکان ولی نه در همه آنها قبل از ظاهر شدن کرسی‌های دوم در دهان، رویش دندانهای متعاقب دایمی تکمیل گشته است و دیگر دندان شیری در دهان وجود ندارد. در مورد دندان های عقل اگر چه آهکی شدن آنها بعداً شروع می‌شود ولی معمولا می‌توان شروع تشکیل آنها را در این سن مشاهده نمود.
از ویژگیهای سن دندانی ۱۳ سالگی ۱۴ سالگی و ۱۵ سالگی میزان تکمیل ریشه دندان های دائمی باشد. در سن ۱۵ سالگی اگر قرار است دندان عقل تشکیل گردد باید در رادیوگرافی دیده شود و ریشه تمام دندان های دائمی دیگر نیز می بایست کامل شده باشد
سن استخوانی کودک | دکتر فرهاد صدرالدینی
سن تکاملی و سن تقویمی
سن دندانی کودک با سن تقویمی ارتباط دارد، ولی نسبتا مستقل از آن اتفاق می افتد. از میان تمامی نشانه های سن تکاملی، سن دندانی کودک نسبت به سایر نشانه ها دارای کمترین ارتباط با سن تقویمی می باشد. وضعیت رشد فیزیکی نیز در بسیاری از کودکان با سن تقویمی متفاوت است، اما با سن اسکلتی که از روی آن میزان بلوغ استخوان ها مشخص می شود ارتباط خوبی دارد. در طرح ریزی درمان های ارتودنسی دانستن میزان رشد باقیمانده استخوانی حائز اهمیت است. بنابراین دکتر متخصص ارتودنسی کودکان می داند اغلب لازم است که سن استخوانی ارزیابی گردد. ارزیابی سن اسکلتی می بایست بر مبنای وضعیت بلوغ شاخص‌های موجود در سیستم اسکلتال به عمل آید.
اگر چه در تئوری تعدادی شاخص استخوانی هستند که می توان از آنها کمک گرفت، ولی روش استاندارد ارزیابی تکامل استخوانی روشی است که در آن از استخوان های دست و مچ استفاده می شود. با یک رادیوگرافی از دست و مچ حدود ۳۰ استخوان کوچک دیده می‌شود که ترتیب استخوانی شدن مشخصی دارند اگرچه از روی یک استخوان به تنهایی نمی توان تشخیص را پایه ریزی نمود ولی از روی ارزیابی میزان تکامل استخوان های مچ دست و انگشتان می توان سن تکامل اسکلتال کودکان را مشخص کرد.
برای اینکار رادیوگرافی مچ دست کودک با رادیوگرافی استاندارد واقع در اطلس مربوط مقایسه می‌شود. روش تفسیر دقیقاً همانند روش تفسیر سن دندانی می باشد به عنوان مثال سن استخوانی ۱۰ سال ممکن است با سن تقویمی ۱۲ تناسب داشته باشد سن تکاملی را می‌توان از روی روش‌های مختلفی که برای این کار وجود دارد تعیین نمود، مشروط بر اینکه در آن روش ملاک مشخصی برای مقایسه و ارزیابی وجود داشته باشد. به عنوان مثال می‌توان رفتار کودک را بر مبنای سن تکاملی قرار داد و با رفتار کودکان مثلا ۵ و یا ۷ ساله محدوده نرمال مقایسه نمود. در حقیقت دانستن سن رفتاری در درمان های دندانپزشکی مفید است چرا که اگر کودک نتواند درست همکاری نماید انجام کارهای درمانی مشکل خواهد بود.
سن تکاملی از هر نوعی که باشد با سن تقویمی ارتباط مشخص و معینی وجود دارد در مورد اکثر شاخص‌های تکاملی ارتباط سن تکاملی و سن تقویمی حدود ۶۴ درصد است و شانس پیش بینی سن تکاملی از روی سن تقویمی و یا برعکس حدود ۶۴ درصد می‌باشد. ارتباط سن دندانی کودک و سن تقویمی کودک به این خوبی نیست و در حدود ۵۰ درصد می باشد یعنی این که با تخمین حدود ۵۰ درصد می‌توان سن دندانی را از روی سن تقویمی تعیین نمود. جالب توجه است که سنین مختلف تکاملی با یکدیگر ارتباط بهتری دارند تا سیر تکاملی با سن تقویمی. به عنوان مثال کودکی از نظر رفتاری بیشتر از ۸ سال نشان می دهد احتمالا سیستم دندانی و تکامل او نیز از تکامل بیشتری برخوردار است، پس برای آن دسته از دندانپزشکانی که می خواهند فقط دندانهای کودکان را معالجه کنند به دلیل تنوعی که در تکامل دندانی وجود دارد اغلب لازم می آید حتی برای انجام یک کار کوچک دندانپزشکی سن اسکلتی سن رفتاری و سایر سنین تکاملی را در طرح ریزی درمان مشخص نمایند.