بعد از دوران بلوغ فرد وارد بزرگسالی میشود، ابتدای بزرگسالی که اواخر نوجوانی و اوایل جوانی را شامل میشود و بعد بزرگسالان مسنتر که تا اواخر میانسالی را شامل میشود.
بعد از دوران بلوغ و خصوصا وقتی یکی دو سال از بلوغ گذشته باشد، سرعت رشد به حداقل میرسد و دیگر رشد زیادی در بافتها و به خصوص استخوانها دیده نخواهد شد، این شرایط محدودیتهایی را از نظر ارتودنسی ایجاد میکند. در این بین کاهش تطابقپذیری در سطح سلولی بر این محدودیتها میافزاید!
اما این محدودیتها، مطلق نبوده و با توجه به پیشرفتهای تکنولوژی ساخت و طراحی وسایل و مواد ارتودنسی، کمتر هم شده است!
امروزه امکان انجام درمانهای ارتودنسی دیگر محدود به دوره نوجوانی نیست و حتی در سنین میانسالی و حتی دهه پنجم زندگی هم میتوان به دکتر ارتودنسی مراجعه کرد! به ویژه با توجه به اینکه گاه ارتودنسی میتواند کیفیت زندگی این افراد را بالا ببرد! البته با شرایط خاص و در نظر گرفتن محدودیتهای خاص این افراد!
محدودیتهای ارتودنسی در میانسالی
– حساسیت بیشتر بافت لثه و استخوان به نیروهای ارتودنسی
– حساسیتهای خاص بیمار از نظر اجتماعی
– نیازهای درمانهای سریعتر و حساب شدهتر
یک متخصص ارتودنسی به بهترین شکل میتواند این مسایل را در نظر گیرد و با کمک گرفتن از تکنولوژی در تولید دستگاههای ارتودنسی (تولید دستگاههای شفاف یا سیستمهای جدید مانند دیمون و…) بهترین خدمات را با کمترین بار روانی و با کنترل اثرات سوء احتمالی به بیمار ارایه دهد!
بنابراین اگر سنتان از نوجوانی گذشته و احساس میکنید ارتودنسی نیاز دارید، به یک متخصص ارتودنسی مراجعه کنید تا نیاز شما به ارتودنسی را بررسی کند و اگر برای شما مناسب باشد، بهترین خدمات را ارایه دهد؛ خدماتی که اگر به درستی ارایه شوند، حتما کیفیت زندگی شما را در بلند مدت بالا خواهند برد.