اگر قبل از روییدن اولین آسیای بزرگ دایمی، دومین آسیای شیری (که اولین آسیای بزرگ دایمی درست در پشت آن رویش می‌یابد) از دست برود دندان آسیای بزرگ دایمی که راهنمای رویشی خود را از دست داده در داخل فک بسمت جلو می‌چرخد و در وضیعتی کج و غیرعادی رویش می‌یابد. پس قبل از کشیدن دومین آسیای شیری حتما با متخصص ارتودنسی (دکتر ارتودنسی) مشورت کنید. در این حالت نه تنها تماسهای صحیح این دندان با دندان‌های کناری و بالایی خود برقرار نمی‌شود بلکه کج شدن دندان باعث از دست رفتن فضای رویشی دومین آسیای کوچک دایمی می‌شود که در حدود سن ۱۲ سالگی رویش می‌یابد. بدین ترتیب این دندان برای همیشه نهفته باقی مانده و هرگز در داخل دهان ظاهر نخواهد شد و باعث مشکلات شدید ارتودنسی می شود و این اتفاقی‌ست که در اکثر مواقع رخ خواهد داد. اما اگر دومین آسیای شیری زمانی از دست برود که اولین آسیای بزرگ دایمی رویش پیدا کرده است این بار با کاهش فضای رویشی برای دندان اسیای کوچک دوم دایمی روبرو هستیم و دندان معمولا خارج از قوس فکی رویش می‌یابد تا برای خود فضا ایجاد کند.
گرچه از دست رفتن زودهنگام دومین آسیای شیری تاثیر واقعاَ مخربی روی سیستم دندانی دارد اما کمابیش روی دندان‌های جلویی بی‌تاثیر است. اما عمده تاثیر زود از دست رفتن اولین آسیای شیری در دندان‌های جلویی نمود پیدا می‌کند. با از دست رفتن زودهنگام این دندان دندان‌های جلویی بسمت عقب و به داخل فضای ناشی از افتادن این دندان حرکت می‌کنند و باعث شلوغی و درهم ریختگی در قسمت جلوی فک می‌شوند و در عین حال می‌تواند باعث رویش خارج از قوس دندان نیش شود که از نظر متخصص ارتودنسی بعد از اولین آسیای بزرگ دایمی مهم‌ترین دندان محسوب می‌شود. در این حالت دندان در مسیری بیرون از ردیف سایر دندان‌ها و با حالتی بیرون زده رویش می‌یابد و وضعیتی ناخوشایند در چهره فرد ایجاد می‌کند که در میان عامه مردم به دندان دراکولایی معروف شده است که از مشکلات رایج ارتودنسی می باشد.